*πλαίσιο από το σχήμα μουσικού, ψηφίστηκε από το Σύλλογο Φοιτητών στη συνέλευση την Τρίτη 5/12
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε, τόσο στη σχολή μας όσο και γενικά στα πανεπιστήμια, τις ζωές μας να δυσκολεύουν και τις απαιτήσεις να αυξάνονται. Ενώ η καθημερινότητα του συνεχούς τρεξίματος μας παρουσιάζεται ως δεδομένη και λογική, τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι και δεν θα έπρεπε να είναι. Αλλά πώς εκφράζονται όλα αυτά στο τμήμα μας; Σχεδόν όλα τα μαθήματα έχουν παρουσίες, αναγκάζοντάς μας να περνάμε όλη μας τη μέρα στη Θέρμη. Πιο συγκεκριμένα από τα 32 υποχρεωτικά μαθήματα, μόλις τα 7 δεν έχουν υποχρεωτικές παρουσίες, ενώ πολύ συχνό φαινόμενο είναι οι άτυπες παρουσίες και τα μπόνους ακόμη και στα μαθήματα επιλογής. Με πλαφόν στον αριθμό φοιτητών σε μαθήματα, με εργασίες και προόδους ως προϋποθέσεις για την εξεταστική, τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχει η απαίτηση να ξαναπαρακολουθήσουμε το μάθημα ή να κάνουμε εργασία εκ νέου αν κοπούμε. Με όλους αυτούς τους περιορισμούς, οι σπουδές μας εντατικοποιούνται, αποκλείοντας πολλούς φοιτητές-τριες, πόσο μάλλον τους εργαζόμενους-ες. Όλα αυτά δεν συνεπάγονται ότι παίρνουμε περισσότερες γνώσεις. Συν τοις άλλοις αυτή η κατάσταση και οι λυκειακές τακτικές που αυτή συντηρεί δημιουργούν ένα κλίμα αποστροφής για τις ίδιες μας τις σπουδές.
Αποκορύφωμα της εντατικοποίησης στο τμήμα μας αποτέλεσε το νέο πρόγραμμα σπουδών, που περάστηκε πέρυσι. Το Ν.Π.Π.Σ έρχεται να εφαρμόσει αυτόματες δηλώσεις μαθημάτων για τα δύο πρώτα έτη. Όσα μαθήματα δεν καταφέρει να περάσει ο φοιτητής στα δύο πρώτα χρόνια παραμένουν στη δήλωσή του, πιάνοντας χώρο στα επόμενα εξάμηνα. Επιπλέον, αφαιρείται από αυτόν η δυνατότητα να διαμορφώσει το πρόγραμμα του όπως θέλει, σύμφωνα με τις ανάγκες του, αφού τα μαθήματα είναι ήδη δηλωμένα. Αυτό δεν συνέβαινε στο προηγούμενο πρόγραμμα σπουδών. Στο Ν.Π.Π.Σ θεσπίζονται επίσης προαπαιτούμενα. Για παράδειγμα το Σολφέζ Ι αποτελεί προαπαιτούμενο για το Σολφέζ ΙΙΙ, όπως και η Αρμονία Ι για την Ανάλυση Ι. Έτσι μπαίνουν ουσιαστικά κόφτες που καθυστερούν τις σπουδές των φοιτητών. Ταυτόχρονα αφαιρώντας από τον βασικό κορμό εισαγωγικά μαθήματα (εισαγωγή στην ανάλυση, πιάνο Ι, ΙΙ) συγχωνεύεται η ύλη στα μετέπειτα μαθήματα. Παράλληλα, στα ECTS πολλών δύσκολων μαθημάτων δεν αντικατοπτρίζεται ο μεγάλος φόρτος εργασίας που απαιτούν. Εκτός των άλλων ο φοιτητής θα πρέπει να ξέρει από το τρίτο κιόλας έτος το αντικείμενο της διπλωματικής του, ώστε να δηλώνει συγκεκριμένα μαθήματα που ορίζονται από τον καθηγητή, για να έχει περισσότερες πιθανότητες να επιλεγεί από αυτόν. Το πρόβλημα διογκώνεται με το γεγονός ότι οι διπλωματικές που μπορεί να επιβλέπει ο κάθε καθηγητής μειώνονται από δέκα σε πέντε. Όλα αυτά οδηγούν τον φοιτητή σε έναν αγώνα μετ’ εμποδίων για να φτάσει στο πτυχίο.
Η εντατικοποίηση των σπουδών δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο του δικού μας τμήματος, αλλά κάτι που συμβαίνει γενικά στα πανεπιστήμια. Στο πλαίσιο της γενικής κατεύθυνσης της παιδείας, που ακολουθεί και ο νόμος Γαβρόγλου (νόμος για την παιδεία που ψηφίστηκε φέτος το καλοκαίρι), το βασικό πτυχίο υποβαθμίζεται όλο και περισσότερο και παύει σταδιακά να αποτελεί μόνη προϋπόθεση για δουλειά. Έτσι η εντατικοποίηση δεν σταματά με την απόκτηση του βασικού πτυχίου, αλλά συνεχίζεται και μετά από αυτό. Δηλαδή καλούμαστε να ακολουθήσουμε ένα συνεχές κυνήγι ECTS και επανακατάρτισης, με μεταπτυχιακά, προγράμματα διά βίου μάθησης κ.ά. Στην ίδια λογική, η διδακτική επάρκεια, που αποτελεί βασικό επαγγελματικό μας δικαίωμα και μέχρι πρότινος εξασφαλιζόταν με το βασικό πτυχίο, αποκόβεται από αυτό και θεσμοθετείται το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας. Με αυτόν τον τρόπο η διδακτική επάρκεια γίνεται ακόμα ένα πιστοποιητικό που πρέπει να αποκτήσουμε μετά το πτυχίο. Φυσικά όμως, δε θα μπορούν όλοι/ες να έχουν πρόσβαση στα παραπάνω, καθώς το ΠΠΔΕ, τα μεταπτυχιακά και τα προγράμματα διά βίου μάθησης είναι επί πληρωμή, με αποτέλεσμα να τίθεται και ταξικός φραγμός στον αγώνα για εύρεση δουλειάς.
Όλη αυτή η εντατικοποίηση των ζωών μας, που ξεκινάει ήδη από το σχολείο παρουσιάζεται ως αναγκαία και αυτονόητη. Έτσι διαμορφώνονται πειθήνιοι φοιτητές και μετ’ έπειτα εργαζόμενοι, που είναι δύσκολο να αντιληφθούν αυτή την παγιωμένη κατάσταση και να αντιδράσουν.
ΟΧΙ ΣΕ ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ-ΑΛΥΣΙΔΕΣ-ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ
ΟΧΙ ΣΕ ΟΡΙΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΥΤΟΜΑΤΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΟΧΙ ΣΤΟ ΠΠΔΕ – ΕΝΣΩΜΑΤΩΜΕΝΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΟ ΠΤΥΧΙΟ
ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ & ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑς
Σύλλογος Φοιτητών Μουσικό
