Ευτυχισμένος ο 4009

Ο νόμος 4009 δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης στις 6/9/2011, επισημοποιώντας τις μεταρρυθμίσεις που ευαγγελιζόταν ο ν.815, ήδη από το 1979. Εώς τώρα έχει εφαρμοστεί μερικώς, με  καταστροφικά αποτελέσματα για τη λειτουργία του δημόσιου Πανεπιστημίου. Και τα καλύτερα έρχονται:

‘’α) Ο πρώτος κύκλος σπουδών περιλαμβάνει μαθήματα που αντιστοιχούν κατ’ ελάχιστο σε 180 πιστωτικές μονάδες και ολοκληρώνεται με την απονομή τίτλου σπουδών. β) Κάθε ακαδημαϊκό έτος περιλαμβάνει εκπαιδευτικές δραστηριότητες που αντιστοιχούν σε 60 πιστωτικές μονάδες. γ) Κάθε ίδρυμα μπορεί να οργανώνει προγράμματα σύντομου κύκλου σπουδών, τα οποία περιλαμβάνουν μαθήματα που αντιστοιχούν κατά μέγιστο σε 120 πιστωτικές μονάδες και ολοκληρώνεται με την απονομή πιστοποιητικού κατάρτισης σύντομου κύκλου, κατά τα οριζόμενα στον Οργανισμό του ιδρύματος. Το πιστοποιητικό αυτό δεν είναι ισότιμο με τίτλο σπουδών πρώτου κύκλου.’’

‘’Τα ιδρύματα μπορούν να οργανώνουν και να παρέχουν προγράμματα σπουδών δια βίου μάθησης, που οδηγούν στην απονομή αντίστοιχων πιστοποιητικών μη τυπικής εκπαίδευσης(η εκπαίδευση που παρέχεται σε οργανωμένο εκπαιδευτικό πλαίσιο εκτός του τυπικού εκπαιδευτικού συστήματος και μπορεί να οδηγήσει στην απόκτηση πιστοποιητικών αναγνωρισμένων σε εθνικό επίπεδο.) Ο ορισμός ή μη διδάκτρων, και ο καθορισμός του ύψους και του τρόπου καταβολής τους γίνεται με απόφαση του Συμβουλίου του ιδρύματος.’’

‘’Αν ο φοιτητής αποτύχει περισσότερες από τρεις φορές σε ένα μάθημα, με απόφαση του κοσμήτορα εξετάζεται, ύστερα από αίτησή του, από τριμελή επιτροπή καθηγητών της σχολής, εκτός του διδάσκοντα, οι οποίοι έχουν το ίδιο ή συναφές γνωστικό αντικείμενο και ορίζονται από τον κοσμήτορα. Σε περίπτωση αποτυχίας, ο φοιτητής συνεχίζει ή όχι τη φοίτησή του σύμφωνα με τους όρους και τις προϋποθέσεις που καθορίζονται στον Οργανισμό του ιδρύματος, στους οποίους περιλαμβάνεται και ο μέγιστος αριθμός επαναλήψεων της εξέτασης σε ένα μάθημα. ‘’

Ήδη κάθε Τμήμα έχει την δυνατότητα να ορίσει δίδακτρα στα Μεταπτυχιακά του προγράμματα. Σύμφωνα με αυτό το άρθρο, ο ελάχιστος χρόνος για την απόκτηση τίτλου σπουδών ορίζεται σε 3 χρόνια. Επομένως τα υπόλοιπα 1 ή 2 έτη, στις σχολές 4ετούς και 5ετούς φοίτησης αντίστοιχα, θα θεωρούνται μεταπτυχιακά και άρα επί πληρωμή. Επίσης, δε διευκρινίζεται αν ο σύντομος κύκλος  σού επιτρέπει να συνεχίσεις στον κανονικό κύκλο σπουδών μετά την ολοκλήρωση του. Αυτό σημαίνει ότι το μέχρι τώρα ενιαίο πτυχίο διαιρείται σε πτυχία τριών ταχυτήτων με απροσδιόριστα επαγγελματικά δικαιώματα. Αναπόφευκτα, προκύπτει ένα διαιρεμένο φοιτητικό σώμα με αντικρουόμενα συμφέροντα.

Ουσιαστικά τα Πανεπιστήμια θα οργανώνουν προγράμματα σπουδών με δίδακτρα, παράλληλα με τα τυπικά προγράμματα σπουδών (αυτό εχει ήδη ξεκινήσει στο Εικαστικό Φλώρινας). Όσοι θα έχουν ολοκληρώσει κάποιο πρόγραμμα δια βίου μάθησης ή έναν επί πληρωμή σύντομο κύκλο σπουδών, ενώ κανονικά απαίτουνται  εξετάσεις για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο, θα μπορούν να συνεχίσουν στον ενιαίο κύκλο σπουδών, παρακάμπτοντας τις εξετάσεις. Στους προαναφερθέντες  τρεις κύκλους , λοιπόν, προστίθεται ακόμα ένας τέταρτος.

Προκύπτει, λοιπόν, το εξής: αν κοπείς και στην μετέπειτα εξέταση από την τριμελή επιτροπή, ή διαγράφεσαι σε όποιοδήποτε έτος κι αν βρίσκεσαι ή συνεχίζεις τις σπουδές σου υπό τους όρους που θέτει ο Οργανισμός. Αυτοί οι όροι βρίσκονται στην ευχέρεια του Οργανισμού του κάθε Πανεπιστημίου (π.χ. δίδακτρα).

 ‘’1.Με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται με πρόταση των Υπουργών Δ.Μ.Η.Δ.,Οικονομικών και Π.Δ.Β.Μ.Θ., εγκρίνεται ο Οργανισμός κάθε ιδρύματος, ύστερα από

πρόταση του πρύτανη, η οποία διατυπώνεται μετά από γνώμη της Συγκλήτου και εκγρίνεται από το Συμβούλιο.

2. Με τον Οργανισμό καθορίζονται τα θέματα της οργανωτικής δομής και λειτουργίας κάθε ιδρύματος και ιδίως τα ακόλουθα […] η δυνατότητα, οι όροι και η διαδικασία κατάταξης πτυχιούχων Α.Ε.Ι. και ανώτερων σχολών διετούς και υπερδιετούς κύκλου σπουδών σε προγράμματα σπουδών του ιδρύματος και, προκειμένου για την κατάταξη πτυχιούχων Α.Ε.Ι., η διαδικασία αναγνώρισης πιστωτικών μονάδων […] Οι προϋποθέσεις, οι όροι και η διαδικασία εισαγωγής στα προγράμματα σπουδών σύντομου κύκλου.’’

  Όλα τα παραπάνω καθορίζονται από τον Οργανισμό του κάθε ιδρύματος. Ο Οργανισμός θα αποτελέσει το νομικό πλαίσιο πάνω στο οποίο θα στηριχθούν όλες οι αλλαγές στο πανεπιστήμιο. Για να διασφαλίσει την πολιτική της στα Πανεπιστήμια, η κυβέρνηση αναθέτει την έγκριση του σε ένα συμβούλιο  15 ατόμων, αφήνοντας στην Σύγκλητο, πλέον ξεκάθαρα, τον ρόλο του εντολοδόχου.

 Ακόμα, με το σύστημα αναγνώρισης πιστωτικών μονάδων (ΕCTS) από κάθε είδους φορέα δημόσιας ή ιδιωτικής εκπαίδευσης, ο κάθε φοιτητής δημιουργεί έναν ατομικό φάκελο προσόντων. Με  αυτόν θα διαπραγματεύεται την ατομική σύμβαση εργασίας με τον κάθε εργοδότη. Επομένως, μπαίνει μια κοινή βάση αξιολόγησης κάθε εκπαιδευτικής διαδικασιας που επιτρέπει σε όποιον έχει την μεγαλύτερη οικονομική δυνατότητα να έχει πρόσβαση σε περισσότερες πιστωτικές μονάδες.

Από τα παραπάνω άρθρα και μόνο, γίνεται εμφανής η περαιτέρω επιδείνωση της ήδη υποβαθμισμένης κατάστασης του δημόσιου Πανεπιστημίου. Η εντατικοποίηση των σπουδών περνάει σε νέο στάδιο. Οι σπουδές μετατρέπονται και επίσημα σε αγώνα δρόμου για την απόκτηση πιστωτικών μονάδων (ECTS), ενώ το νέο τιμωρητικό μέτρο ( μετά από 3 αποτυχείς εξετάσεις, Α 33 παρ.10-11 ) νομιμοποιεί το ξεσκαρτάρισμα των ‘’άχρηστων’’ φοιτητών και ταυτόχρονα αποτελεί  ένα μέσο πίεσης  που θα οδηγήσει σε επί πληρωμή σπουδές. Η αναδιάρθρωση των προγραμμάτων σπουδών και η επιβολή διδάκτρων, σε συνδυασμό με την προγραμματισμένη εξίσωση των πτυχίων των ιδιωτικών ιδρυμάτων με τα δημόσια, καθιερώνει το Πανεπιστήμιο ως επιχείρηση παραγωγής εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού, έχοντας σαφή νομική σχέση με την ελεύθερη αγορά και το κέρδος. Σε αυτό το νέο περιβάλλον, όσοι διαθέτουν τα χρήματα για να επενδύσουν στην εκπαίδευσή τους, αγοράζουν καλύτερες αξιώσεις για την αγορά εργασίας. Άρα, προωθείται η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και σφραγίζεται με την υποβάθμιση του δημόσιου Πανεπιστημίου. Έτσι, αποφεύγοντας τη συνταγματική μεταρρύθμιση, οδηγούμαστε στην πρακτική κατάργηση του άρθρου 16, καθώς δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε ούτε για δημόσια ούτε για δωρεάν παιδεία. (Άρθρο 16 του Συντάγματος ‘’4. Όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας σε όλες τις βαθμίδες, στα κρατικά εκπαιδευτήρια.’’  ‘’5. Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση.’’ )